‘We zitten niet op 1 lijn’
Een vaak gehoorde zin als ik met ouders in gesprek ben. Het gevolg hiervan is frustratie, irritatie, kinderen die hier gretig (mis)bruik van maken. Geen lekkere en fijne sfeer in huis.
Wat het vooral ook oproept is dat je je niet gezien voelt door de andere ouder met als gevolg de ander willen overtuigen, eigenlijk heel hard roepen ‘zie mij want ik heb iets nuttigs te zeggen’ wat niet gehoord lijkt te worden. Gezien worden is een basisbehoefte van ieder mens, ook van jou. Dus logisch dat je gaat overtuigen, verdedigen als jij dat niet voelt.
Dit wordt vervolgens versterkt door allerlei opvoeddeskundigen die ook zeggen en schrijven: ‘zorg dat je op 1 lijn zit als ouders’.
De druk én verwachting die dit oproept, dat dit hoort in het ouderschap, helpen niet. Ze werken eerder tegen ‘want zie je wel, we moeten op 1 lijn zitten, maar zitten dat niet en dat is een groot probleem’. In het ouderschap, wat al uitdagend genoeg is wordt dan je gevoel van ‘we doen het niet goed’ alleen maar versterkt. Net niet wat je als goedbedoelende ouder nodig hebt.
Eerst maar eens vragen wat dat is, op 1 lijn zitten met elkaar. Wat betekent het voor jou/jullie? Stel het zou je lukken op 1 lijn te zitten, wat doe jij dan, wat doet je partner? Is dat haalbaar?
Ik bekijk het graag vanuit een ander perspectief, dat je helemaal niet op 1 lijn hoeft te zitten, dat dit ook helemaal niet kan. Je kunt niet hetzelfde denken, achter dezelfde dingen staan en dezelfde dingen doen of belangrijk vinden.
Simpelweg omdat jij jij bent met jouw unieke eigenschappen, karakter, opvoeding, waarden, normen, kennis etc. Dat maakt jou uniek.
Het zelfde geldt voor je partner!
Hoe harder jij gaat overtuigen van jouw stukje, hoe meer je afbreekt van de eigenschappen die de ander zo uniek maken en dan kom je in een negatief patroon van verdedigen (want je wordt aangevallen op jouw unieke zijn) en hoe harder die verdediging, hoe harder de ander gaat overtuigen. En dat geeft frustratie, want het helpt niet, het overtuigen en de ander jouw visie laten voelen kan niet.
Jij hebt geen invloed op het veranderen van de ander.
Stop daarmee.
Leg de verschillen naast elkaar, laat de ander heel. Laat jezelf heel.
Wees het over 1 ding eens, namelijk dat je het oneens bent met elkaar.
Wat betekent het voor jou als je het oneens bent met elkaar?
Als dat lukt en echt alleen als dat lukt dan kun je door met de volgende handvatten:
- Wees elkaars leermeester, wat kan je leren van de ander? Sta open voor nieuwe ideeën, het moet niet, het mag! Maar durf uit te proberen en ook eens nieuwsgierig te zijn naar de ideeën van de ander.
- Jij hoeft niet altijd gelijk te hebben of je zin te krijgen, oei lastig he, choose your battles. Deze helpt niet alleen naar je kinderen, maar ook naar je partner. Ga je echt van elk ding een punt maken of laat je dingen gaan, hoe moeilijk misschien ook. Maar kijk wat het oplevert voor de sfeer. Mij helpt het vaak om even te ovedrijven en mezelf af te vragen of hier iemand dood aan gaat, dat relativeert lekker.
- Wat de ander doet is niet altijd gelijk fout. Het is anders, niet altijd fout.
- Wat heeft je kind nodig? Soms kan je zo in strijd zijn met de andere ouder om jouw gelijk te halen, dat we vergeten dat waar opvoeden allemaal om draait > dat wat je kind nodig heeft. En dat kan weleens totaal iets anders zijn dan jij én je partner voor ogen hebben. Dan heb je wel een overeenkomst te pakken > dat je namelijk allebei anders moet gaan kijken en zoeken naar wat wel werkt en nodig is. Kan enorm verbindend zijn.
- Laat los dat je helemaal hetzelfde moet handelen, in sommige situaties kan dit handig zijn, maar kinderen kunnen er prima mee omgaan dat iets van mama wel mag en van papa bijv. niet. Wat hierin wel enorm belangrijk is is dat je de ander heel laat. Dat je echt laat zien dat jullie unieke eigenschappen en regels hebben en dat dat oke is. Dat jullie het eens zijn met het feit dat jullie het oneens zijn.
- Leef de ander, dus ook je partner, voor hoe jij het ziet. Laat los dat de ander het ook zo moet doen. Als jouw manier goed werkt bij je kinderen dan merkt de andere ouder dit vast wel op, dan heb je grote kans dat de ander nieuwsgierig wordt naar jouw manier van doen.
- Een zin die altijd helpend is ipv overtuigen, verdedigen of wat dan is ‘Vertel eens….’ Wees nieuwsgierig naar de ander. Ook al krijg je niet gelijk terug wat je terug zou willen krijgen.
Als jij mag zijn wie jij bent en je partner ook, en samen kies je een strategie met de stappen hierboven, dan hoef je helemaal niet op 1 lijn te zitten. Maar kun je er wel samen voor kiezen om op 1 lijn te doen en dat lukt vooral als jouw visie en die van de andere ouder overeind mag blijven. Zodat er wel duidelijkheid is naar de kinderen.
Wellicht roept dit stuk vragen bij je op of misschien wil je hier echt op een positieve manier mee aan de slag in jouw gezin. Stuur dan een berichtje, dan kijken we samen wat ik voor jou kan betekenen.